Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
|
Eki pu fítrone fliskuni ki ágria ménta
ki évgaze i gi to próto tis kiklámino
tóra choriátes pazarevun ta tsiménta
ke ta puliá péftun nekrá stin ipsikámino.
Kimísu Persefóni
stin agkaliá tis gis
stu kósmu to balkóni
poté min ksanavgis.
Eki pu smígane ta chéria tus i místes
evlaviká prin bun sto thisiastírio
tóra petáne apotsígara i turístes
ke to kenurgio pán na dun diilistírio.
Kimísu Persefóni
stin agkaliá tis gis
stu kósmu to balkóni
poté min ksanavgis.
Eki pu i thálassa ginótan evlogia
ki ítan efchí tu kábu ta velásmata
tóra kamiónia kuvalán sta nafpigia
ádia kormiá sideriká pediá ki elásmata.
Kimísu Persefóni
stin agkaliá tis gis
stu kósmu to balkóni
poté min ksanavgis.
|