Ο έρως είναι αιμοβόρος | O éros ine emovóros

Η αγάπη μου μια απέραντη ομίχλη
που μέσα της αισθάνομαι σοφός
πως μ’ έμπλεξες μες στο δικό σου δίχτυ
και νιώθω σαν τετράκιλος ροφός

Μ’ έφαγες κι ας μην είμαι Προμηθέας
ούτε κι εσύ ένα όρνιο μυθικό
σου λέω απλά πως είμαι ο Αντρέας
και δε γουστάρω τέλος τραγικό

Μέσα στο γκέτο της ζαλάδας του ποτού μου
νιώθω ωραία γίνεται χαμός
σκέφτομαι, είναι η φαντασία του μυαλού μου
της σχέσης μας ο γόρδιος δεσμός

Κάτι ανδροφάγες σαν κι εσένα
μου έχουν κάνει δράμα τη ζωή
αυτό που θα σου πω δεν είναι

I agápi mu mia apéranti omíchli
pu mésa tis esthánome sofós
pos m’ éblekses mes sto dikó su díchti
ke niótho san tetrákilos rofós

M’ éfages ki as min ime Promithéas
ute ki esí éna órnio mithikó
su léo aplá pos ime o Antréas
ke de gustáro télos tragikó

Mésa sto gkéto tis zaládas tu potu mu
niótho orea ginete chamós
skéftome, ine i fantasía tu mialu mu
tis schésis mas o górdios desmós

Káti androfáges san ki eséna
mu échun káni dráma ti zoí
aftó pu tha su po den ine