Ασάλευτα ταξίδια
στο λάκκο με τα φίδια
κάθε κορμί μια γη κι εφτά ουρανοί
ο ουρανός τι βρέχει
κι η γη δεν το αντέχει
θα ‘μαστε είπες σ’ ανοιχτή γραμμή
Φίγουρες μες στη νύχτα
που καίγονται σαν σπίρτα
πως δένουνε καινούργια και παλιά
στο μπαρ με τ’ άλλα ράκη
θα κάψω το σαράκι
τη μοναξιά θα πιω γουλιά γουλιά
Δεν τα διαλέγεις άστρο μου όλα τα ταξίδια
σε βλέπω πάλι στου καπνού τα δαχτυλίδια
πως ό,τι μας ενώνει μας σκορπάει
ο έρωτας σκοτώνει και του πάει
Τα φώτα του ανάβει
του πόθου το καράβι
σημαία μαύρη σε λευκό ιστό
κολλάω σαν το στρείδι
στο τρύπιο το σανίδι
ανώφελα κι ωραία να σκορπιστώ
|
Asálefta taksídia
sto lákko me ta fídia
káthe kormí mia gi ki eftá urani
o uranós ti vréchi
ki i gi den to antéchi
tha ‘maste ipes s’ anichtí grammí
Fígures mes sti níchta
pu kegonte san spírta
pos dénune kenurgia ke paliá
sto bar me t’ álla ráki
tha kápso to saráki
ti monaksiá tha pio guliá guliá
Den ta dialégis ástro mu óla ta taksídia
se vlépo páli stu kapnu ta dachtilídia
pos ó,ti mas enóni mas skorpái
o érotas skotóni ke tu pái
Ta fóta tu anávi
tu póthu to karávi
simea mavri se lefkó istó
kolláo san to stridi
sto trípio to sanídi
anófela ki orea na skorpistó
|