Ο ήλιος εβασίλεψε
κι η μέρα σκοτεινιάζει
και το όμορφο σου πρόσωπο
σαν το φεγγάρι μοιάζει.
Αμάν!
έχεις το χρώμα της αυγής
και σαν νεράιδα μοιάζεις.
Αχ!
και σαν νεράιδα μοιάζεις
με τα γλυκά, τα μάτια σου
το φως μου σκοτεινιάζεις.
Από την γη βγαίνει νερό
κι απ’ την ελιά το λάδι.
Κι από τα μαγουλάκια σου
το ροδοκοκκινάδι.
|
O ílios evasílepse
ki i méra skotiniázi
ke to ómorfo su prósopo
san to fengári miázi.
Amán!
échis to chróma tis avgís
ke san neráida miázis.
Ach!
ke san neráida miázis
me ta gliká, ta mátia su
to fos mu skotiniázis.
Apó tin gi vgeni neró
ki ap’ tin eliá to ládi.
Ki apó ta magulákia su
to rodokokkinádi.
|