Ο ήρωας, ο πρώτος της γειτονιάς
αυτός που με αέρα περνά και γυρνάς
που νιώθει να τον θέλουν, να τον
θαυμάζουν όλοι.
Ο πρώτος της πλατείας, του πάρκινγκ
του χωριού θα δούμε τι αξίζει αν πάει
κάπου αλλού. Θα δούμε αν αξίζει στο
δρόμο για την πόλη.
Είναι δύσκολο να ’σαι ο εαυτός σου
όταν χίλια δυο μάτια σε κοιτούν…
Να διαλέξεις ποιος είναι ο άνθρωπός σου
όταν όλοι τις ανάγκες τους μετρούν…
Μα είμαι εγώ για πράγματα άλλα,
αληθινά, πολύ πιο μεγάλα…
Και αν φύγεις που να πας πιο πέρα
από εδώ, μα κανένας δεν ανήκει στο φόβο αυτό..
Ελεύθερος θα ’σαι να σπάσεις τα δεσμά σου..
Στο δρόμο σου σε σπρώχνουν, σιγά ρε κόσμε πια!
Μα θες και να πετάξεις, βαθιά σου έχεις φτερά,
μα όσοι σ’ αγαπήσαν σου βάλαν τη φωτιά σου.
Είναι δύσκολο μα πλησιάζω
στης αλήθειας μου το φως και τη ζωή.
Είσαι ο κόσμος μου και σ’αγκαλιάζω,
ζούσα πάντα την αγάπη τη μισή.
Μα είμαι εγώ για πράγματα άλλα,
αληθινά, πολύ πιο μεγάλα..
|
O íroas, o prótos tis gitoniás
aftós pu me aéra perná ke girnás
pu nióthi na ton thélun, na ton
thafmázun óli.
O prótos tis platias, tu párkingk
tu choriu tha dume ti aksízi an pái
kápu allu. Tha dume an aksízi sto
drómo gia tin póli.
Ine dískolo na ’se o eaftós su
ótan chília dio mátia se kitun…
Na dialéksis pios ine o ánthropós su
ótan óli tis anágkes tus metrun…
Ma ime egó gia prágmata álla,
alithiná, polí pio megála…
Ke an fígis pu na pas pio péra
apó edó, ma kanénas den aníki sto fóvo aftó..
Eleftheros tha ’se na spásis ta desmá su..
Sto drómo su se spróchnun, sigá re kósme pia!
Ma thes ke na petáksis, vathiá su échis fterá,
ma ósi s’ agapísan su válan ti fotiá su.
Ine dískolo ma plisiázo
stis alíthias mu to fos ke ti zoí.
Ise o kósmos mu ke s’agkaliázo,
zusa pánta tin agápi ti misí.
Ma ime egó gia prágmata álla,
alithiná, polí pio megála..
|