|
Ηθοποιος σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.
Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;
Σ’ αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ’ εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.
Σαν καλαμιά θα σ’ αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ’ άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ’ άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.
Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ’ αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν……
Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.
Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ’ την ψυχή, ως την ψυχή.
|
Ithopios simeni fos.
Ine kaimós polí pikrós
ke stenagmós polí mikrós.
Mílise, kles;
Όchi de les.
Mípos pinás;
Ke ti na fas!
Όlo girnás, pes mu pu pas;
S’ anazitó sto chóro aftó,
giatí im’ egó polí mikrós
ke thliverós ithopiós.
Tha peksis mia, tha pekso dio.
Tha klápsis mia, tha klápso dio.
San kalamiá tha s’ arnithó,
tha skepastó, tha tilichtó
m’ áspro paní ki éna pulí,
áspro pulí pu tha kali t’ állo pulí,
to mavro pulí.
Parigoriá sti ligariá, ipomoní!
Ach pós poni!
Ki ístera les gia dio trelés
pu m’ agapun giatí siopun,
giatí siopun……
Έla sto fos, pezo tha dis.
Ime sofós min aporis,
éla sto fos, pezo tha dis.
Ithopiós, ó,ti ki an pis
ine kaimós polí pikrós
ke stenagmós polí vathís.
Ithopiós, ite morós, ite sofós
ime ki egó, kathós ki esí ise pedí,
pu karteri káti na di.
Pies to krasí, stála chrisí
ap’ tin psichí, os tin psichí.
|
