Από σένα ό,τι θυμάμαι είναι ένας καφές πικρός
σε σπασμένο φλιτζανάκι να τον πίνω μοναχός
κι η γουλιά η τελευταία να `ναι ακόμα πιο πικρή,
απ’ τα λόγια που μου είπε η καρδιά σου η σκληρή.
Κόμπος είσαι στο λαιμό μου το πρωί σαν σηκωθώ,
πριν την κάτω βόλτα πάρω, τον καφέ και το τσιγάρο
θα τα κόψω να σωθώ,
πριν την κάτω βόλτα πάρω, τον καφέ και το τσιγάρο
θα τα κόψω να σωθώ.
Από σένα ό,τι θυμάμαι, τσιγαράκι σέρτικο
και πουκάμισο βρεγμένο από δάκρυ ψεύτικο,
πάνω που έλεγα, μαζί σου τη ζωή πως θα χαρώ,
μ’ απονιά να με πετάξεις σαν το αποτσίγαρο.
Κόμπος είσαι στο λαιμό μου το πρωί σαν σηκωθώ,
πριν την κάτω βόλτα πάρω, τον καφέ και το τσιγάρο
θα τα κόψω να σωθώ,
πριν την κάτω βόλτα πάρω, τον καφέ και το τσιγάρο
θα τα κόψω να σωθώ.
|
Apó séna ó,ti thimáme ine énas kafés pikrós
se spasméno flitzanáki na ton píno monachós
ki i guliá i teleftea na `ne akóma pio pikrí,
ap’ ta lógia pu mu ipe i kardiá su i sklirí.
Kóbos ise sto lemó mu to pri san sikothó,
prin tin káto vólta páro, ton kafé ke to tsigáro
tha ta kópso na sothó,
prin tin káto vólta páro, ton kafé ke to tsigáro
tha ta kópso na sothó.
Apó séna ó,ti thimáme, tsigaráki sértiko
ke pukámiso vregméno apó dákri pseftiko,
páno pu élega, mazí su ti zoí pos tha charó,
m’ aponiá na me petáksis san to apotsígaro.
Kóbos ise sto lemó mu to pri san sikothó,
prin tin káto vólta páro, ton kafé ke to tsigáro
tha ta kópso na sothó,
prin tin káto vólta páro, ton kafé ke to tsigáro
tha ta kópso na sothó.
|