Αργά σε γνώρισα, αργά
κι ήταν γεμάτη προδοσίες η ζωή μου,
κι εσύ μου είπες, έτσι απλά,
“μη λες ποτέ πως είναι αργά”
και άστραψες σαν φως μες στην ψυχή μου.
Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη ώρα,
ο καλός μου ο άγγελος στη μεγάλη μου μπόρα,
ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη ώρα,
που το χέρι σου άπλωσες και μου είπες “προχώρα”.
Αργά σε γνώρισα, αργά
κι ήταν κομμένα από χρόνια τα φτερά μου,
κι εσύ μου είπες, έτσι απλά,
“μη λες ποτέ πως είναι αργά”
και έφερες ζωή στα όνειρά μου.
Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη ώρα,
ο καλός μου ο άγγελος στη μεγάλη μου μπόρα,
ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη ώρα,
που το χέρι σου άπλωσες και μου είπες “προχώρα”.
|
Argá se gnórisa, argá
ki ítan gemáti prodosíes i zoí mu,
ki esí mu ipes, étsi aplá,
“mi les poté pos ine argá”
ke ástrapses san fos mes stin psichí mu.
O katállilos ánthropos, stin katállili óra,
o kalós mu o ángelos sti megáli mu bóra,
o katállilos ánthropos, stin katállili óra,
pu to chéri su áploses ke mu ipes “prochóra”.
Argá se gnórisa, argá
ki ítan komména apó chrónia ta fterá mu,
ki esí mu ipes, étsi aplá,
“mi les poté pos ine argá”
ke éferes zoí sta ónirá mu.
O katállilos ánthropos, stin katállili óra,
o kalós mu o ángelos sti megáli mu bóra,
o katállilos ánthropos, stin katállili óra,
pu to chéri su áploses ke mu ipes “prochóra”.
|