Δεν αξίζω την αγάπη σου
το δάκρυ σου εγώ
της καρδιάς το μονοπάτι σου
κράτα το κρυφό
Τα φιλιά σου να φυλάς
μην πιστεύεις τίποτα μάτια μου ανύποπτα
το σπαθί σου να κρατάς
την ασπίδα σου μην πετάς
Είμαι ψεύτης, είμαι κλέφτης
κι ας σου κάνω τον καλό
είμαι αλήτης, λωποδύτης
είμαι κάθαρμα γνωστό
μη μου πεις το σ’ αγαπώ
Απ’ τον έρωτα πληγώθηκα
δεν θέλω πια ξανά
μες στο κάστρο μου οχυρώθηκα
και ρίχνω στα τυφλά
Έτυχε να είσαι εσύ
σου `δειξα ότι έμαθα, σου `κανα ότι έπαθα
κι ότι ζήσαμε μαζί
θα `ναι η πρώτη σου η πληγή
|
Den aksízo tin agápi su
to dákri su egó
tis kardiás to monopáti su
kráta to krifó
Ta filiá su na filás
min pistevis típota mátia mu anípopta
to spathí su na kratás
tin aspída su min petás
Ime pseftis, ime kléftis
ki as su káno ton kaló
ime alítis, lopodítis
ime kátharma gnostó
mi mu pis to s’ agapó
Ap’ ton érota pligóthika
den thélo pia ksaná
mes sto kástro mu ochiróthika
ke ríchno sta tiflá
Έtiche na ise esí
su `diksa óti ématha, su `kana óti épatha
ki óti zísame mazí
tha `ne i próti su i pligí
|