Ξεχασμένος κάπου σε μιαν άκρη,
κάπου στο Νοτιά ανασαίνω βαριά.
Ξεχασμένος κάπου σε μιαν άκρη
όνειρα υγρά, κοίτα, κυλούν στη θάλασσα.
Φοβισμένο πουλί θα πετάξεις κι εσύ,
μαύρα χρώματα ξανά η βροχή.
Μέσα της θα κρυφτείς, το τραγούδι θα πεις,
θα φωνάξεις “φοβάμαι”, θα χαθείς.
Πόρτες που ‘κλεισαν στο Βοριά και δεν ανοίγουν.
Σύννεφα μαύρα σκοτεινά και με τυλίγουν.
Λάσπες που πάνω τους γλιστρώ, βαριανασαίνω,
στέκω στης πέτρας την άκρη και περιμένω.
Φοβισμένο πουλί θα πετάξεις κι εσύ,
μαύρα χρώματα ξανά η βροχή.
Μέσα της θα κρυφτείς, το τραγούδι θα πεις,
θα φωνάξεις “φοβάμαι”, θα χαθείς.
|
Ksechasménos kápu se mian ákri,
kápu sto Notiá anaseno variá.
Ksechasménos kápu se mian ákri
ónira igrá, kita, kilun sti thálassa.
Fovisméno pulí tha petáksis ki esí,
mavra chrómata ksaná i vrochí.
Mésa tis tha kriftis, to tragudi tha pis,
tha fonáksis “fováme”, tha chathis.
Pórtes pu ‘klisan sto Ooriá ke den anigun.
Sínnefa mavra skotiná ke me tilígun.
Láspes pu páno tus glistró, varianaseno,
stéko stis pétras tin ákri ke periméno.
Fovisméno pulí tha petáksis ki esí,
mavra chrómata ksaná i vrochí.
Mésa tis tha kriftis, to tragudi tha pis,
tha fonáksis “fováme”, tha chathis.
|