Έλα να με πάρεις απ’ το σπίτι
να με βγάλεις έξω για καφέ
Τελικά είναι όμορφη η πόλη
με λίγη φαντασία όταν ντύνεται
Την ώρα που θα λιώνουν τα παγάκια
εμείς θα είμαστε ήδη μακριά
καράβια του καφέ τα τραπεζάκια
γραμμή για την πιο όμορφη αμμουδιά
Να πάμε θάλασσα
Να πάμε στα νησιά
Να πάμε διακοπές
Πώς μας ταξιδεύει ένας καφές
Σκέψου την ουρά για το λιμάνι
κι ο ένας πως τον άλλον να πατά
με το νου μας θα `χαμε ήδη φτάσει
σίγουρα και αναπαυτικά
Και τώρα που `χουν λιώσει τα παγάκια
είμαστε στη δεύτερη βουτιά
κι αν μείνει μόνο αφρός στα καλαμάκια
το όνειρο αυτό θα κυβερνά
|
Έla na me páris ap’ to spíti
na me vgális ékso gia kafé
Teliká ine ómorfi i póli
me lígi fantasía ótan ntínete
Tin óra pu tha liónun ta pagákia
emis tha imaste ídi makriá
karávia tu kafé ta trapezákia
grammí gia tin pio ómorfi ammudiá
Na páme thálassa
Na páme sta nisiá
Na páme diakopés
Pós mas taksidevi énas kafés
Sképsu tin urá gia to limáni
ki o énas pos ton állon na patá
me to nu mas tha `chame ídi ftási
sígura ke anapaftiká
Ke tóra pu `chun liósi ta pagákia
imaste sti defteri vutiá
ki an mini móno afrós sta kalamákia
to óniro aftó tha kiverná
|