Σήμερα σαν να ‘ναι εσύ
Ψυχή μου
Κράτα με όπως δε σ’ έχουν κρατήσει ποτέ
Άκουσα να λέτε,
Φωνές του ανέμου,
Το όνομά μου και μια προσευχή
Τρεις φορές…
Έφτασε ένα δάκρυ
Στων χειλιών την άκρη
Τρέχει στο αυλάκι απ’ το πρώτο φιλί
Μέσα του είδα να τρέχεις κι εσύ
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ
Δώσε μου σαν να ‘σαι εγώ
Ψυχή μου
Δώσε μου ότι δε σου έχουν χαρίσει ποτέ
Έφτασε ένα δάκρυ
Στων χειλιών την άκρη
Κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη
Με τη ματιά της το παίρνει αυτή
Το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς…
|
Símera san na ‘ne esí
Psichí mu
Kráta me ópos de s’ échun kratísi poté
Άkusa na léte,
Fonés tu anému,
To ónomá mu ke mia prosefchí
Tris forés…
Έftase éna dákri
Ston chilión tin ákri
Tréchi sto avláki ap’ to próto filí
Mésa tu ida na tréchis ki esí
Mi me thimáse an den ise edó
Dóse mu san na ‘se egó
Psichí mu
Dóse mu óti de su échun charísi poté
Έftase éna dákri
Ston chilión tin ákri
Ki an to chamógelo péfti sti gi
Me ti matiá tis to perni aftí
To ríchni ebrós ki óla archízun alliós…
|