Κι αν θα διαβείς, κι αν θα διαβείς τον ουρανό
κι αν πας ψηλά, κι αν πας ψηλά στ’ αστέρια
την συντροφιά, την συντροφιά μου θα ζητάς
και τα δικά, και τα δικά μου χέρια.
Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.
Κι αν πας σε α κι αν πας σε άλλη θάλασσα
σε άλλη γη, σε άλλη γη να μείνεις
δε θα βρεθεί, δε θα βρεθεί ν’ αναπαυτείς
τον πόνο σου, τον πόνο σου ν’ αφήνεις.
Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.
|
Ki an tha diavis, ki an tha diavis ton uranó
ki an pas psilá, ki an pas psilá st’ astéria
tin sintrofiá, tin sintrofiá mu tha zitás
ke ta diká, ke ta diká mu chéria.
Giatí ta chéria ine skiniá
ke ta kormiá karávia
ki ópios ta kóvi ta skiniá
méni i kardiá tu ádia.
Ki an pas se a ki an pas se álli thálassa
se álli gi, se álli gi na minis
de tha vrethi, de tha vrethi n’ anapaftis
ton póno su, ton póno su n’ afínis.
Giatí ta chéria ine skiniá
ke ta kormiá karávia
ki ópios ta kóvi ta skiniá
méni i kardiá tu ádia.
|