Οι άντρες τη νύχτα παιδιά μου θυμίζουν
ζητάνε, ρωτάνε, ξεχνάνε να αγγίζουν
Οι άντρες τη νύχτα μονάχοι τα χάνουν
θυμούνται ό,τι είχαν, τηλέφωνα κάνουν
Οι μόνες στιγμές που μπορούν ν’ αγαπάνε
είναι μόνο αυτές που αγάπη ζητάνε
Μετά σε διαγράφουν, μετά σε ξεχνάνε
οι άντρες τη νύχτα πονάνε
Οι άντρες τη νύχτα μονάχοι μεθάνε
και βγαίνουν στους δρόμους, στα κέντρα γυρνάνε
Οι άντρες τη νύχτα, γυναίκες πληγώνουν
κι αγάπη από ανάγκη ζητούν και πληρώνουν
|
I ántres ti níchta pediá mu thimízun
zitáne, rotáne, ksechnáne na angizun
I ántres ti níchta monáchi ta chánun
thimunte ó,ti ichan, tiléfona kánun
I mónes stigmés pu borun n’ agapáne
ine móno aftés pu agápi zitáne
Metá se diagráfun, metá se ksechnáne
i ántres ti níchta ponáne
I ántres ti níchta monáchi metháne
ke vgenun stus drómus, sta kéntra girnáne
I ántres ti níchta, ginekes pligónun
ki agápi apó anágki zitun ke plirónun
|