Μας γέλασε η ζωή
πως κάτι θα φανεί
και πως για μας θ’ ανοίξουνε
και κάποιοι ουρανοί
Το φταίξιμο για μας
και που γι’ αυτό πονάς
είναι πως πάντα μείναμε
παιδιά της ερημιάς
Οι νικημένοι είμαστε εμείς
της τύχης της ορφανής
και κάπως έτσι μια στιγμή
μας γέλασε η ζωή
Μας γέλασε η ζωή
πως ήτανε γιορτή
και μπαλκονάκι να κοιτάμε
κάθε Κυριακή
Μα ήταν βεγγαλικά
που ανάβουν μια φορά
και σβήνουνε στου πελάγου
τα σκοτεινά νερά
Οι νικημένοι είμαστε εμείς
της τύχης της ορφανής
και κάπως έτσι μια στιγμή
μας γέλασε η ζωή
|
Mas gélase i zoí
pos káti tha fani
ke pos gia mas th’ aniksune
ke kápii urani
To fteksimo gia mas
ke pu gi’ aftó ponás
ine pos pánta miname
pediá tis erimiás
I nikiméni imaste emis
tis tíchis tis orfanís
ke kápos étsi mia stigmí
mas gélase i zoí
Mas gélase i zoí
pos ítane giortí
ke balkonáki na kitáme
káthe Kiriakí
Ma ítan vengaliká
pu anávun mia forá
ke svínune stu pelágu
ta skotiná nerá
I nikiméni imaste emis
tis tíchis tis orfanís
ke kápos étsi mia stigmí
mas gélase i zoí
|