|
Αδύνατον μου φαίνεται μα ζήσω άλλη μια μέρα,
στο σπίτι με τη μάνα μου συνέχεια να μιλάει,
μαζεύει αποτσίγαρα, θα πάθουμε χολέρα,
άνοιξε τα παράθυρα δε σε αντέχω πια.
Ένα μικρό ελάττωμα δε διόρθωσες ποτέ σου,
θα φύγω με την έννοια σου και δε θ’ αναπαυτώ,
άλλαξε ένα εσώρουχο, απ’ τις υπερβολές σου,
προτού σ’ αποτελειώσουνε, εγώ θα τρελαθώ.
Αδύνατον, απίστευτο κι όμως αληθινό
η μπέμπα φέτος γίνεται εξήντα δυο χρονών,
κι είναι το ίδιο αδύναμη, το ίδιο δολοφόνος,
κι ας προθερμαίνονται άδικα το τέλος και ο χρόνος.
Μητέρα απ’ τα δεκαεννιά, ταυτόχρονα ερωμένη,
του αύριο το παλιόρουχο να ράψει προσπαθεί,
και φτάνει ως το σήμερα συνέχεια τρομαγμένη,
ξαναχυμάει στη Χίμαιρα να σώσει το παιδί.
Όλα τριγύρω άφτιαχτα κι αγουροξυπνημένα,
ηρέμησε αγαπούλα μου κι άσε με να σ’ το πω,
μια πρόβα μόνο κάνουμε, ζωής, μες στην αρένα,
μα δεν υπάρχει θεατής, μονάχα εμείς οι δυο.
Αδύνατον, απίστευτο κι όμως αληθινό
η μπέμπα φέτος γίνεται εξήντα δυο χρονών,
κι είναι το ίδιο αδύναμη, το ίδιο δολοφόνος,
κι ας προθερμαίνονται άδικα το τέλος και ο χρόνος.
Το τέλος, Ιουλιέτα μου, θα είναι η αρχή μας,
αρχή για την επόμενη ερωτική σκηνή μας,
τότε `’ψυχή και σώματι’’ θα μεταμορφωθούμε,
στο οστεοφυλάκιο του ονείρου μας θα μπούμε.
Κι αν κάτι θα μας θυμηθεί κι αν κάτι μας ξεθάψει,
θα είναι ένα γέλιο αγγελικό που θα σε αντιγράψει.
Αδύνατον, απίστευτο κι όμως αληθινό
η μπέμπα φέτος γίνεται εξήντα δυο χρονών,
κι είναι το ίδιο αδύναμη, το ίδιο δολοφόνος,
κι ας προθερμαίνονται άδικα το τέλος και ο χρόνος.
|
Adínaton mu fenete ma zíso álli mia méra,
sto spíti me ti mána mu sinéchia na milái,
mazevi apotsígara, tha páthume choléra,
ánikse ta paráthira de se antécho pia.
Έna mikró eláttoma de diórthoses poté su,
tha fígo me tin énnia su ke de th’ anapaftó,
állakse éna esórucho, ap’ tis ipervolés su,
protu s’ apoteliósune, egó tha trelathó.
Adínaton, apístefto ki ómos alithinó
i béba fétos ginete eksínta dio chronón,
ki ine to ídio adínami, to ídio dolofónos,
ki as prothermenonte ádika to télos ke o chrónos.
Mitéra ap’ ta dekaenniá, taftóchrona eroméni,
tu avrio to paliórucho na rápsi prospathi,
ke ftáni os to símera sinéchia tromagméni,
ksanachimái sti Chímera na sósi to pedí.
Όla trigiro áftiachta ki aguroksipniména,
irémise agapula mu ki áse me na s’ to po,
mia próva móno kánume, zoís, mes stin aréna,
ma den ipárchi theatís, monácha emis i dio.
Adínaton, apístefto ki ómos alithinó
i béba fétos ginete eksínta dio chronón,
ki ine to ídio adínami, to ídio dolofónos,
ki as prothermenonte ádika to télos ke o chrónos.
To télos, Iuliéta mu, tha ine i archí mas,
archí gia tin epómeni erotikí skiní mas,
tóte `’psichí ke sómati’’ tha metamorfothume,
sto osteofilákio tu oniru mas tha bume.
Ki an káti tha mas thimithi ki an káti mas ksethápsi,
tha ine éna gélio angelikó pu tha se antigrápsi.
Adínaton, apístefto ki ómos alithinó
i béba fétos ginete eksínta dio chronón,
ki ine to ídio adínami, to ídio dolofónos,
ki as prothermenonte ádika to télos ke o chrónos.
|
