Ούτε μία ώρα δεν μπορώ να ζήσω
δίχως τη δική σου αγκαλιά.
Αν αργήσω λίγο να σε συναντήσω,
σαν τρελή χτυπάει η καρδιά.
Είσαι ο καφές που καίει τα χείλη μου
και είμαι το τσιγάρο σου εγώ.
Όλα είναι μια χημεία,
δεν σ’ αλλάζω με καμία,
είσαι ό,τι πιο ωραίο έχω φανταστεί.
Όλα είναι μια χημεία,
δεν σ’ αλλάζω με καμία,
απ’ το άλφα ως το ωμέγα όλα είσαι εσύ.
Ούτε μία νύχτα δεν μπορώ να ζήσω
δίχως τα δικά σου “σ’ αγαπώ”.
Δε θα με αφήσεις, δε θα σε αφήσω,
σ’ ένα σώμα ζούμε και οι δυο.
Είσαι ο καφές που καίει τα χείλη μου
και είμαι το τσιγάρο σου εγώ.
Όλα είναι μια χημεία,
δεν σ’ αλλάζω με καμία,
είσαι ό,τι πιο ωραίο έχω φανταστεί.
Όλα είναι μια χημεία,
δεν σ’ αλλάζω με καμία,
απ’ το άλφα ως το ωμέγα όλα είσαι εσύ.
|
Oíte mía óra den boró na zíso
díchos ti dikí su agkaliá.
An argíso lígo na se sinantíso,
san trelí chtipái i kardiá.
Ise o kafés pu kei ta chili mu
ke ime to tsigáro su egó.
Όla ine mia chimia,
den s’ allázo me kamía,
ise ó,ti pio oreo écho fantasti.
Όla ine mia chimia,
den s’ allázo me kamía,
ap’ to álfa os to oméga óla ise esí.
Oíte mía níchta den boró na zíso
díchos ta diká su “s’ agapó”.
De tha me afísis, de tha se afíso,
s’ éna sóma zume ke i dio.
Ise o kafés pu kei ta chili mu
ke ime to tsigáro su egó.
Όla ine mia chimia,
den s’ allázo me kamía,
ise ó,ti pio oreo écho fantasti.
Όla ine mia chimia,
den s’ allázo me kamía,
ap’ to álfa os to oméga óla ise esí.
|