|
Κρατάω γερά ένα παλιό μαστίγιο
Όλα, όλα είναι ψέματα
Και θα σας πάω στο ακραίο μου καταφύγιο
Όλα, όλα είναι ψέματα
Τα δάχτυλα ποτέ δεν είναι ίδια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Και οι ψυχές μοιάζουν με σαμιαμίδια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Με την κοιλιά όλης της γης, σκουλήκια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Προς στη φωτιά, κάτω απ’ τα αρμυρίκια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Όλοι μαζί, άνθρωποι και ποντίκια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Όλα αχταρμάς, τ’ άδικα και τα δίκια
Όλα, όλα είναι ψέματα
Αν το θες να βγεις από ‘δω
Να με βρεις κι εγώ να σε βρω
Τότε πάρε ανάσα βαθιά
Για να βγούμε αγκαλιά απ’ τη βρωμιά
Αν το θες να βγεις από ‘δω
Να με δεις κι εγώ να σε δω
Τότε πάρε ανάσα βαθιά
Απ’ τα σάπια να βγούμε αγκαλιά
|
Kratáo gerá éna palió mastígio
Όla, óla ine psémata
Ke tha sas páo sto akreo mu katafígio
Όla, óla ine psémata
Ta dáchtila poté den ine ídia
Όla, óla ine psémata
Ke i psichés miázun me samiamídia
Όla, óla ine psémata
Me tin kiliá ólis tis gis, skulíkia
Όla, óla ine psémata
Pros sti fotiá, káto ap’ ta armiríkia
Όla, óla ine psémata
Όli mazí, ánthropi ke pontíkia
Όla, óla ine psémata
Όla achtarmás, t’ ádika ke ta díkia
Όla, óla ine psémata
An to thes na vgis apó ‘do
Na me vris ki egó na se vro
Tóte páre anása vathiá
Gia na vgume agkaliá ap’ ti vromiá
An to thes na vgis apó ‘do
Na me dis ki egó na se do
Tóte páre anása vathiá
Ap’ ta sápia na vgume agkaliá
|
