Μια ώρα μια μέρα που ’χεις φύγει εσύ
η σκέψη κομμάτια σπάει την αντοχή
και μοιάζει η ανάγκη λογική
Κι αν ψάχνω ελπίδα σε βαθύ βυθό
μου φτάνει που σ’ είδα έστω ένα λεπτό
φιλί μου λεπίδα να κοπώ
Όλα για όλα τώρα εγώ
μες στο τέλος μας θα μπω για να τα παίξω
κι ας επιμένεις να μ’ έχεις απ’ έξω
θα είμαι εδώ
Όλα για όλα κι ας χαθώ
μες στο τέλος μας θα μπω θα περπατήσω
και τη ζωή μου μαζί σου θα ζήσω
για όσο ζω
Μη λες πως λυπάσαι που δε σ’ έχω πια
δε χάνει τη μάχη όποιος δε νικά
ακόμα ένας πόνος δεν πονά
Όλα για όλα τώρα εγώ
μες στο τέλος μας θα μπω για να τα παίξω
κι ας επιμένεις να μ’ έχεις απ’ έξω
θα είμαι εδώ
Όλα για όλα κι ας χαθώ
μες στο τέλος μας θα μπω θα περπατήσω
και τη ζωή μου μαζί σου θα ζήσω
για όσο ζω
|
Mia óra mia méra pu ’chis fígi esí
i sképsi kommátia spái tin antochí
ke miázi i anágki logikí
Ki an psáchno elpída se vathí vithó
mu ftáni pu s’ ida ésto éna leptó
filí mu lepída na kopó
Όla gia óla tóra egó
mes sto télos mas tha bo gia na ta pekso
ki as epiménis na m’ échis ap’ ékso
tha ime edó
Όla gia óla ki as chathó
mes sto télos mas tha bo tha perpatíso
ke ti zoí mu mazí su tha zíso
gia óso zo
Mi les pos lipáse pu de s’ écho pia
de cháni ti máchi ópios de niká
akóma énas pónos den poná
Όla gia óla tóra egó
mes sto télos mas tha bo gia na ta pekso
ki as epiménis na m’ échis ap’ ékso
tha ime edó
Όla gia óla ki as chathó
mes sto télos mas tha bo tha perpatíso
ke ti zoí mu mazí su tha zíso
gia óso zo
|