Όλα μου φταίνε, μ’ αναστατώνουνε
κι αυτά που καίνε δε με λυτρώνουνε
τραγούδια, χέρια κι αστραπές,
πώς να πεθάνει αυτό που θες
Πως να ‘ρθει το μαχαίρι,
στο αίμα που δεν ξέρει,
τραγούδια, χέρια κι αστραπές
Συγγνώμη είπα σ’ όποιους μ’ αφήσανε,
σ’ αυτούς που βρήκα και μ’ αποκλείσανε
σ’ αυτές τις πόρτες τις κλειστές,
πως να πεθάνει αυτό που θες
Που θέλει και παρέα
την ώρα τη μοιραία,
σ’ αυτές τις πόρτες τις κλειστές
Όλα μου φταίνε κι ο κόσμος σήμερα,
κρατάει στην πάντα του νου τ’ ανήμερα
σ’ αυτές τις άδικες ζωές,
πως να πεθάνει αυτό που θες
Πως να ‘ρθει και ν’ αστράψει,
αυτό που σου ‘χα γράψει,
σ’ αυτές τις άδικες ζωές
|
Όla mu ftene, m’ anastatónune
ki aftá pu kene de me litrónune
tragudia, chéria ki astrapés,
pós na petháni aftó pu thes
Pos na ‘rthi to macheri,
sto ema pu den kséri,
tragudia, chéria ki astrapés
Singnómi ipa s’ ópius m’ afísane,
s’ aftus pu vríka ke m’ apoklisane
s’ aftés tis pórtes tis klistés,
pos na petháni aftó pu thes
Pu théli ke paréa
tin óra ti mirea,
s’ aftés tis pórtes tis klistés
Όla mu ftene ki o kósmos símera,
kratái stin pánta tu nu t’ anímera
s’ aftés tis ádikes zoés,
pos na petháni aftó pu thes
Pos na ‘rthi ke n’ astrápsi,
aftó pu su ‘cha grápsi,
s’ aftés tis ádikes zoés
|