|
Κρατώ το αίμα σου από παλιά πληγή
από τα ρούχα σου ένα ξέφτι
ένα σου αχ από το στήθος σου πριν βγει
και τη σκιά σου στον καθρέφτη
Κρατώ τη σπίθα σου από παλιά φωτιά
σ’ ένα τσιγάρο που τελειώνει
την τελευταία πικραμένη σου ματιά
κι απ’ τα φιλιά σου λίγη σκόνη
Όλα πολύτιμα γι’ αυτό και δεν τ’ αγγίζω
απ’ την ψυχή μου τίποτ’ άλλο δεν ορίζω
Κρατώ το γέλιο σου από παλιά γιορτή
το πρόσωπό σου μεθυσμένο
το τελευταίο που μου άφησες χαρτί
μ’ ό,τι ήταν πάνω του γραμμένο
Κρατώ το χάδι σου στα ήσυχα μαλλιά
το φόβο μήπως με ξυπνήσεις
τα δυο σου χείλη που δε βγάζανε μιλιά
μα λέγανε πως θα μ’ αφήσεις
Όλα πολύτιμα γι’ αυτό και δεν τ’ αγγίζω
απ’ την ψυχή μου τίποτ’ άλλο δεν ορίζω
|
Krató to ema su apó paliá pligí
apó ta rucha su éna kséfti
éna su ach apó to stíthos su prin vgi
ke ti skiá su ston kathréfti
Krató ti spítha su apó paliá fotiá
s’ éna tsigáro pu telióni
tin teleftea pikraméni su matiá
ki ap’ ta filiá su lígi skóni
Όla polítima gi’ aftó ke den t’ angizo
ap’ tin psichí mu típot’ állo den orízo
Krató to gélio su apó paliá giortí
to prósopó su methisméno
to telefteo pu mu áfises chartí
m’ ó,ti ítan páno tu gramméno
Krató to chádi su sta ísicha malliá
to fóvo mípos me ksipnísis
ta dio su chili pu de vgázane miliá
ma légane pos tha m’ afísis
Όla polítima gi’ aftó ke den t’ angizo
ap’ tin psichí mu típot’ állo den orízo
|
