Όλη η ζωή μου σαν μια ταινία
περνάει από το μυαλό μου,
λες και κοιτάζω σ’ ένα καθρέφτη
το μέσα απ’ τον εαυτό μου.
Τι έκανα, που πήγα,
τι άκουσα, τι είδα.
Ποιους αγάπησα, ποιους μίσησα
πότε κράτησα, πότε λύγισα.
Οι μεγάλες αγάπες περνάν
είναι τρέλα που δε σταματάν
παγωμένα φεγγάρια που καιν
αποτέλεσμα μηδέν.
Όλη η ζωή μου σαν μια ταινία
περνάει από το μυαλό μου,
λες και κοιτάζω μια πολιτεία
από το παράθυρο μου.
Να οι δρόμοι μου, οι πόνοι
η πλατεία που δεν τέλειωσε ακόμη.
Να τι κέρδισα, να τι έχασα
να το όνειρο που δεν έφτασα.
Οι μεγάλες αγάπες περνάν
είναι τρέλα που δε σταματάν
παγωμένα φεγγάρια που καιν
αποτέλεσμα μηδέν.
|
Όli i zoí mu san mia tenía
pernái apó to mialó mu,
les ke kitázo s’ éna kathréfti
to mésa ap’ ton eaftó mu.
Ti ékana, pu píga,
ti ákusa, ti ida.
Pius agápisa, pius mísisa
póte krátisa, póte lígisa.
I megáles agápes pernán
ine tréla pu de stamatán
pagoména fengária pu ken
apotélesma midén.
Όli i zoí mu san mia tenía
pernái apó to mialó mu,
les ke kitázo mia politia
apó to paráthiro mu.
Na i drómi mu, i póni
i platia pu den téliose akómi.
Na ti kérdisa, na ti échasa
na to óniro pu den éftasa.
I megáles agápes pernán
ine tréla pu de stamatán
pagoména fengária pu ken
apotélesma midén.
|