Εφιάλτης, σου `χει εφιάλτης
η αγάπη που είχες πριν να έρθω εγώ.
Το βλέπω στη ζωή σου πως είμαι
μια παρένθεση μόνο, κάτι προσωρινό.
Όλο για την άλλη λες
μες στον ύπνο σου και κλαις
κι όταν το πρωί ξυπνάς
κάνεις ότι μ’ αγαπάς.
Δεν έχω ζωντανές αποδείξεις
κι ενοχή θα μου ρίξεις αν θα φύγω εγώ.
Το δράμα το δικό σου πληρώνω
κάθε νύχτα ματώνω επειδή σ’ αγαπώ.
Όλο για την άλλη λες
μες στον ύπνο σου και κλαις
κι όταν το πρωί ξυπνάς
κάνεις ότι μ’ αγαπάς.
|
Efiáltis, su `chi efiáltis
i agápi pu iches prin na értho egó.
To vlépo sti zoí su pos ime
mia parénthesi móno, káti prosorinó.
Όlo gia tin álli les
mes ston ípno su ke kles
ki ótan to pri ksipnás
kánis óti m’ agapás.
Den écho zontanés apodiksis
ki enochí tha mu ríksis an tha fígo egó.
To dráma to dikó su pliróno
káthe níchta matóno epidí s’ agapó.
Όlo gia tin álli les
mes ston ípno su ke kles
ki ótan to pri ksipnás
kánis óti m’ agapás.
|