Ομόνοια μεσάνυχτα και κάτι,
η Ρόζα ψάχνει πάλι για πελάτη.
Εφημερίδες στη γωνία και κουλούρια,
τα ίδια πρόσωπα μα και καινούρια.
Κουρασμένοι μετανάστες και ξενύχτες
στα παγκάκια να μετράν σιωπές και νύχτες.
Τι να πω για την αγάπη τώρα;
“Καληνύχτα, πέρασε η ώρα!”
Ομόνοια μεσάνυχτα και κάτι,
η νύχτα κλείνει πονηρά το μάτι.
Συνωμοσία της σιωπής και του θανάτου
και κάποιος κρύβεται μες στη σκιά του.
Ένας κόσμος μοναξιάς και αμαρτίας
κάθε νύχτα στην οθόνη της πλατείας.
Τι να πω για την αγάπη τώρα;
“Καληνύχτα, πέρασε η ώρα!”
|
Omónia mesánichta ke káti,
i Róza psáchni páli gia peláti.
Efimerídes sti gonía ke kuluria,
ta ídia prósopa ma ke kenuria.
Kurasméni metanástes ke kseníchtes
sta pagkákia na metrán siopés ke níchtes.
Ti na po gia tin agápi tóra;
“Kaliníchta, pérase i óra!”
Omónia mesánichta ke káti,
i níchta klini ponirá to máti.
Sinomosía tis siopís ke tu thanátu
ke kápios krívete mes sti skiá tu.
Έnas kósmos monaksiás ke amartías
káthe níchta stin othóni tis platias.
Ti na po gia tin agápi tóra;
“Kaliníchta, pérase i óra!”
|