Ένα μεγάλο ποταμό
θα φέρω στην Ομόνοια,
να πέφτουν να δροσίζονται
της φτώχειας τα κλεφτρόνια,
θα φέρω τη Γεσθημανή
γεμάτη με παγκάκια
ν’ απλώνουν την αρίδα τους
της φτώχειας τα μορτάκια.
Θα φέρω κι ένα σύννεφο
ολοχρονίς να βρέχει,
όπου φτωχός κι η Αθήνα του
και το ταβάνι ας τρέχει.
Θα φέρω κάστρα, το Μυστρά,
παραβολές και φίλους
και για τους μόνους κι έρημους
θα φέρω κάποιους φίλους,
θα φέρω και μια βαποριά
σαλέπι και μπαχάρι,
να πίνει η φτωχολογιά
στου Φλόκα το πατάρι.
Θα φέρω κι ένα σύννεφο
ολοχρονίς να βρέχει,
όπου φτωχός κι η Αθήνα του
και το ταβάνι ας τρέχει.
|
Έna megálo potamó
tha féro stin Omónia,
na péftun na drosízonte
tis ftóchias ta kleftrónia,
tha féro ti Gesthimaní
gemáti me pagkákia
n’ aplónun tin arída tus
tis ftóchias ta mortákia.
Tha féro ki éna sínnefo
olochronís na vréchi,
ópu ftochós ki i Athína tu
ke to taváni as tréchi.
Tha féro kástra, to Mistrá,
paravolés ke fílus
ke gia tus mónus ki érimus
tha féro kápius fílus,
tha féro ke mia vaporiá
salépi ke bachári,
na píni i ftochologiá
stu Flóka to patári.
Tha féro ki éna sínnefo
olochronís na vréchi,
ópu ftochós ki i Athína tu
ke to taváni as tréchi.
|