|
Όσα μου λέγανε παιδί
παιδί στα παραμύθια
μοιάζει με τούτη τη μικρή
που ζούμε τώρα αλήθεια
Μόνο που ανάγκη έγινε
η αγάπη τώρα εκείνη
κι ο πόθος που δε έσβηνε
σαν το κεράκι σβήνει
Όσα αγάπησα παιδί
παιδί στα παραμύθια
που ανασταίνουν την ψυχή
τα τσάκισε η συνήθεια
Κι έτσι τις νύχτες καρτερώ
τον πρίγκιπα του πόθου
για να με πάρει απ’ τον καιρό
του κόσμου αυτού του νόθου
Όσα μου λέγανε παιδί
παραμυθιών αράδες
στήλη τα κάναν κοσμική
σε έγχρωμες φυλλάδες
Μα πάντα μια σχέση μυστική
κρατάω μ’ όλα εκείνα
που αγάπη αιώνων εξυμνούν
κι όχι αυτή του μήνα
|
Όsa mu légane pedí
pedí sta paramíthia
miázi me tuti ti mikrí
pu zume tóra alíthia
Móno pu anágki égine
i agápi tóra ekini
ki o póthos pu de ésvine
san to keráki svíni
Όsa agápisa pedí
pedí sta paramíthia
pu anastenun tin psichí
ta tsákise i siníthia
Ki étsi tis níchtes karteró
ton prígkipa tu póthu
gia na me pári ap’ ton keró
tu kósmu aftu tu nóthu
Όsa mu légane pedí
paramithión arádes
stíli ta kánan kosmikí
se égchromes filládes
Ma pánta mia schési mistikí
kratáo m’ óla ekina
pu agápi eónon eksimnun
ki óchi aftí tu mína
|
