|
Όσοι αγαπήσανε πολύ,
ζωή ζητάνε
το άγνωστο τολμάνε
όταν η αγάπη τους καλεί.
Όσοι αγαπήσανε πολύ,
ζουν σε μιαν άκρη
βαπτίζονται στο δάκρυ
και κοινωνούν με το φιλί.
Όσοι αγαπήσανε μένουν
σ’ ένα δωμάτιο ανοιχτό
και τους καημούς μαθαίνουν.
Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να ’ρθεις να σωπαίνω.
Όσοι αγαπήσανε πολύ,
Εγώ, δεν έχουν,
καίγονται και αντέχουν
η αγάπη να τους πυρπολεί.
Όσοι αγαπήσανε πολύ,
λόγια δεν λένε
μα κάπου κάπου κλαίνε
γι’ αυτούς που στάθηκαν δειλοί.
Όσοι αγαπήσανε μένουν
σ’ ένα δωμάτιο ανοιχτό
και τους καημούς μαθαίνουν.
Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να ’ρθεις να σωπαίνω.
Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να `ρθεις να σωπαίνω,
γιατί σ’ αγάπησα πολύ, πολύ.
|
Όsi agapísane polí,
zoí zitáne
to ágnosto tolmáne
ótan i agápi tus kali.
Όsi agapísane polí,
zun se mian ákri
vaptízonte sto dákri
ke kinonun me to filí.
Όsi agapísane ménun
s’ éna domátio anichtó
ke tus kaimus mathenun.
Έtsi ki egó,
ématha na se periméno,
na nostalgó
ke méchri na ’rthis na sopeno.
Όsi agapísane polí,
Egó, den échun,
kegonte ke antéchun
i agápi na tus pirpoli.
Όsi agapísane polí,
lógia den léne
ma kápu kápu klene
gi’ aftus pu státhikan dili.
Όsi agapísane ménun
s’ éna domátio anichtó
ke tus kaimus mathenun.
Έtsi ki egó,
ématha na se periméno,
na nostalgó
ke méchri na ’rthis na sopeno.
Έtsi ki egó,
ématha na se periméno,
na nostalgó
ke méchri na `rthis na sopeno,
giatí s’ agápisa polí, polí.
|
