|
Εσύ που ξέρεις τι θα πει να είσαι μόνος
Κι ακούς τη νύχτα να μιλούν αερικά
Για πες μου πού μας οδηγεί αυτός ο δρόμος
Πού δραπετεύουν όσοι ζουν αληθινά.
Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν
Γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν
Μα είναι τα όνειρα γι`αυτούς
που ξέρουν να τα βλέπουν
Και τα τραγούδια γι`αυτούς
που ξέρουν να τ`ακούν.
Είσαι μια θάλασσα μπροστά μου που απλώνεται
Πέφτουν οι νύχτες σαν αστέρια στο βυθό
Τα καλοκαίρια πριν ν`αρχίσουνε τελειώνουνε
Δεν έχεις κάτι να μου πεις κι ας είσαι εδώ.
|
Esí pu kséris ti tha pi na ise mónos
Ki akus ti níchta na milun aeriká
Gia pes mu pu mas odigi aftós o drómos
Pu drapetevun ósi zun alithiná.
I pio polli den agapáne aftá pu échun
Gkriniázune pos tácha den arkun
Ma ine ta ónira gi`aftus
pu ksérun na ta vlépun
Ke ta tragudia gi`aftus
pu ksérun na t`akun.
Ise mia thálassa brostá mu pu aplónete
Péftun i níchtes san astéria sto vithó
Ta kalokeria prin n`archísune teliónune
Den échis káti na mu pis ki as ise edó.
|
