|
Πως να μιλήσω
Το πλήθος δάμαζε τους δημεγέρτες
Και τους πλάνους
Μες στιλέτα κάρφωναν τα δικά μου λόγια
Πως να μιλήσω
Όταν στήνονταν μυστικές αγχόνες
Σε κάθε πόρτα ενεδρεύοντας τον ύπνο
Και τόσα που να στοιβαχτούνε γεγονότα;
Τόσες μορφές να ξαναγίνουν αριθμοί
Πως να μιλήσω
Ποιο απλά τι ήταν ο Ηλίας
Η Κλαίρη, ο Ραούλ
Η οδός Αιγύπτου
Θα σου μιλήσω πάλι ακόμα με σημάδια
Με σκοτεινές παραβολές
Και παραμύθια
Έχει στηθεί η σκηνή
Μα δε φωτίζουνε οι προβολείς
Κι όλα τα πρόσωπα είναι εδώ
αντάξια του δράματος
γενεές γενεών υποκριτές:
η θλιβερά ερωμένη
ο άνθρωπος με το χαμόγελο
ο επίορκος
τα κουδουνάκια του τρελού
κάθε κατώτερη ράτσα
άρχοντες και πληβείοι
κι αυτοτιμωρούμενοι
Πως τόσα πρόσωπα
να γίνουν αριθμοί
και τόσα γεγονότα
απλά βιβλία
χωρίς την επινόηση
νέας διάταξης στοιχείων
χωρίς νέα μύηση που θα σαρώσει την αυλαία
|
Pos na milíso
To plíthos dámaze tus dimegértes
Ke tus plánus
Mes stiléta kárfonan ta diká mu lógia
Pos na milíso
Όtan stínontan mistikés agchónes
Se káthe pórta enedrevontas ton ípno
Ke tósa pu na stivachtune gegonóta;
Tóses morfés na ksanaginun arithmi
Pos na milíso
Pio aplá ti ítan o Ilías
I Kleri, o Raul
I odós Egiptu
Tha su milíso páli akóma me simádia
Me skotinés paravolés
Ke paramíthia
Έchi stithi i skiní
Ma de fotízune i provolis
Ki óla ta prósopa ine edó
antáksia tu drámatos
geneés geneón ipokrités:
i thliverá eroméni
o ánthropos me to chamógelo
o epíorkos
ta kudunákia tu trelu
káthe katóteri rátsa
árchontes ke plivii
ki aftotimorumeni
Pos tósa prósopa
na ginun arithmi
ke tósa gegonóta
aplá vivlía
chorís tin epinóisi
néas diátaksis stichion
chorís néa míisi pu tha sarósi tin avlea
|
