Η σιωπή των ανθρώπων
όταν πέφτει το βράδυ
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
όταν πέφτει το βράδυ
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ’ ουρανού το πηγάδι.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πως τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
Ναυαγός η χαρά μου.
Στο βυθό της αγάπης
όταν πέφτει το βράδυ
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
όταν πέφτει το βράδυ
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι
|
I siopí ton anthrópon
ótan péfti to vrádi
San anísicho «gia su»
San apístefto óchi
San metéoro chádi.
Mia planódia lípi
ótan péfti to vrádi
Mia dekára sto drómo
San efchí ksechasméni
St’ uranu to pigádi.
Όtan péfti to vrádi
Όtan péfti to vrádi
I zoí mu pos trízi
San to fos pu ragizi.
Όtan péfti to vrádi
Όtan péfti to vrádi
Sta svistá ónirá mu
Nafagós i chará mu.
Sto vithó tis agápis
ótan péfti to vrádi
Έna plio apó chióni
Mia tsingána sta mavra
Έna skárto petrádi
Epochí ton psithíron
ótan péfti to vrádi
«den akuo», «ksanapésto»
«s’ agapó», «tha giríso»
Les ke ftei to skotádi
|