|
Φεύγουνε όλα και που πάνε απορώ
Από τα χέρια μου γλιστράνε σαν νερό
πολλές απώλειες πληγές
Πριν βγάλεις το όπλο σου για ρίξε μια ματιά
Εγώ κι εσύ είμαστε στην ίδια την μεριά
Για δες, αλλού ειν΄ οι απειλές
Δεν είμαι πόλεμος
Δεν είμαι έρωτας
Αντί να με ρωτάς
να μ΄ αγαπήσεις
Είμαι ένα αίνιγμα
με συναισθήματα
Κι όσα προβλήματα
τόσες και λύσεις
Ότι και να είμαι
έλα εδώ και μείνε
και μη με συγκρίνεις
νιώσε πριν με κρίνεις
Ίσως να σου μοιάζει τρελό
που ότι λέω το εννοώ
μα αλήθεια είναι
ό,τι και να είμαι
Απ΄ τις φωνές πιο δυνατή ειν΄ η λογική
μα δε σημαίνει ότι είναι κι η σωστή
Γι΄ αυτό κι εγώ την αγνοώ
Πατρίδα μου είναι ένας τόπος στην καρδιά
Δικά του τα έθιμα, δική του η μοναξιά
εκεί το χώμα είμαι εγώ
|
Fevgune óla ke pu páne aporó
Apó ta chéria mu glistráne san neró
pollés apólies pligés
Prin vgális to óplo su gia ríkse mia matiá
Egó ki esí imaste stin ídia tin meriá
Gia des, allu in΄ i apilés
Den ime pólemos
Den ime érotas
Antí na me rotás
na m΄ agapísis
Ime éna enigma
me sinesthímata
Ki ósa provlímata
tóses ke lísis
Όti ke na ime
éla edó ke mine
ke mi me sigkrínis
nióse prin me krínis
Ίsos na su miázi treló
pu óti léo to ennoó
ma alíthia ine
ó,ti ke na ime
Ap΄ tis fonés pio dinatí in΄ i logikí
ma de simeni óti ine ki i sostí
Gi΄ aftó ki egó tin agnoó
Patrída mu ine énas tópos stin kardiá
Diká tu ta éthima, dikí tu i monaksiá
eki to chóma ime egó
|
