Την πόρτα ουρανέ μου σου χτυπάω
εσένα που ‘χεις δει τόσα πολλά
ν’ ακούσεις την καρδιά μου σου ζητάω
που δίχως λόγο τώρα πια χτυπά
Αγάπησα, αγάπησα
με όλη την ψυχή
και κοίτα πως σκοτείνιασα λες κι έγινα εσύ
τ’ αστέρια μου της χάρισα
τον ήλιο τη βροχή μου
κι εκείνη μ’ άφησε ουρανέ να ζω ζωή μισή
Την πόρτα ουρανέ μου λέω να κλείσω
ποτέ μου πια να μην τη θυμηθώ
ποτέ μου πια να μην ξαναγαπήσω
στο άπειρο του χρόνου να χαθώ
Αγάπησα, αγάπησα
με όλη την ψυχή
και κοίτα πως σκοτείνιασα λες κι έγινα εσύ
τ’ αστέρια μου της χάρισα
τον ήλιο τη βροχή μου
κι εκείνη μ’ άφησε ουρανέ να ζω ζωή μισή
|
Tin pórta urané mu su chtipáo
eséna pu ‘chis di tósa pollá
n’ akusis tin kardiá mu su zitáo
pu díchos lógo tóra pia chtipá
Agápisa, agápisa
me óli tin psichí
ke kita pos skotiniasa les ki égina esí
t’ astéria mu tis chárisa
ton ílio ti vrochí mu
ki ekini m’ áfise urané na zo zoí misí
Tin pórta urané mu léo na kliso
poté mu pia na min ti thimithó
poté mu pia na min ksanagapíso
sto ápiro tu chrónu na chathó
Agápisa, agápisa
me óli tin psichí
ke kita pos skotiniasa les ki égina esí
t’ astéria mu tis chárisa
ton ílio ti vrochí mu
ki ekini m’ áfise urané na zo zoí misí
|