Έρχονται σκιές μες στο μυαλό μου
πρόσωπα που γνώρισα καιρό
όνειρα που κάψαν τ’ όνειρό μου
φίλοι πιο σκληροί κι απ’ τον εχθρό
Ούτε ένας, ούτε ένας
δε μου έδωσε στην δίψα μου νερό
ο καθένας, ο καθένας
μ’ εγκατέλειπε όταν σήκωνα σταυρό
Έρχονται στιγμές απ’ τα παλιά μου
άνθρωποι που κλαίγανε πικρά
που παίρναν ζωή απ’ τα φιλιά μου
κι άφηναν τα λόγια τους νεκρά
|
Έrchonte skiés mes sto mialó mu
prósopa pu gnórisa keró
ónira pu kápsan t’ óniró mu
fíli pio skliri ki ap’ ton echthró
Oíte énas, ute énas
de mu édose stin dípsa mu neró
o kathénas, o kathénas
m’ egkatélipe ótan síkona stavró
Έrchonte stigmés ap’ ta paliá mu
ánthropi pu klegane pikrá
pu pernan zoí ap’ ta filiá mu
ki áfinan ta lógia tus nekrá
|