|
Πίστεψες πως φεύγεις και τρελάθηκα
κι ήρθε η συντέλεια της γης
δυο εικοστετράωρα χρειάστηκα
για ν’ αλλάξω νόημα ζωής
έμαθα ρωτάς και ενδιαφέρεσαι
πως περνάω χώρια σου εγώ
πάψε επιτέλους να με σκέφτεσαι
να `χω ενοχές δεν το μπορώ
Ούτε ζέστη ούτε κρύο
δεν μου κάνει για τ’ αντίο
επικίνδυνο φορτίο η αγάπη αυτή
ούτε ζέστη ούτε κρύο
δεν μου κάνει για τ’ αντίο
ένα άσχημο αστείο ήταν πλάι σου η ζωή.
Πίστεψες πως όταν μόνη θα μένα
θα `χανα τον κόσμο ξαφνικά
όμως δυο μερόνυχτα μου φτάσανε
κι έγιν’ άλλος άνθρωπος ξανά
έμαθα ρωτάς και ενδιαφέρεσαι
πως περνάω χώρια σου εγώ
ξέρω, δεν το δείχνεις, όμως καίγεσαι
γιατί έτσι απλά σε ξεπερνώ.
Ούτε ζέστη ούτε κρύο
δεν μου κάνει για τ’ αντίο
επικίνδυνο φορτίο η αγάπη αυτή
ούτε ζέστη ούτε κρύο
δεν μου κάνει για τ’ αντίο
ένα άσχημο αστείο ήταν πλάι σου η ζωή.
|
Pístepses pos fevgis ke treláthika
ki írthe i sintélia tis gis
dio ikostetráora chriástika
gia n’ allákso nóima zoís
ématha rotás ke endiaférese
pos pernáo chória su egó
pápse epitélus na me skéftese
na `cho enochés den to boró
Oíte zésti ute krío
den mu káni gia t’ antío
epikíndino fortío i agápi aftí
ute zésti ute krío
den mu káni gia t’ antío
éna áschimo astio ítan plái su i zoí.
Pístepses pos ótan móni tha ména
tha `chana ton kósmo ksafniká
ómos dio merónichta mu ftásane
ki égin’ állos ánthropos ksaná
ématha rotás ke endiaférese
pos pernáo chória su egó
kséro, den to dichnis, ómos kegese
giatí étsi aplá se ksepernó.
Oíte zésti ute krío
den mu káni gia t’ antío
epikíndino fortío i agápi aftí
ute zésti ute krío
den mu káni gia t’ antío
éna áschimo astio ítan plái su i zoí.
|
