Οχτώ μικρά παιδιά
σαλπάραν μια βραδιά
Και γίναν άστρα ασημιά
στης γης την ερημιά
Οχτώ καρδούλες γιασεμιά
στης γης την ερημιά
Το πιο μικρό παιδί
διψούσε την αυγή
Πεφτάστρι έγινε θαρρώ
κι επνίγη στο νερό
Ένα πεφτάστρι λαμπερό
μες στ’ αλμυρό νερό
Εφτά μικρά παιδιά
την άλλη τη βραδιά
τα πήρε η πούλια αγκαλιά
και τα ’χει φαμελιά
Μα εκείνα κλαίνε και πονούν
τ’ αδέρφι τους ζητούν
|
Ochtó mikrá pediá
salpáran mia vradiá
Ke ginan ástra asimiá
stis gis tin erimiá
Ochtó kardules giasemiá
stis gis tin erimiá
To pio mikró pedí
dipsuse tin avgí
Peftástri égine tharró
ki epnígi sto neró
Έna peftástri laberó
mes st’ almiró neró
Eftá mikrá pediá
tin álli ti vradiá
ta píre i pulia agkaliá
ke ta ’chi fameliá
Ma ekina klene ke ponun
t’ adérfi tus zitun
|