|
Σφίγγω την καρδιά μου
σκουπίζω τα δάκρυά μου
μαζεύω τα πράγματά μου
ανοίγω την πόρτα και αποχωρώ.
Και δεν ρωτάω πως
και δεν ρωτάω τι
δε σε ρωτώ που
ούτε και γιατί
Δε θέλω να μάθω, δε θέλω να μου πεις
Σε δύσκολη θέση, δε θέλω να βρεθείς.
Πάει τέλειωσε, πάει τέλειωσε
χιόνι η αγάπη ήταν και έλιωσε
Πνίγω τον θυμό μου
κλείνομαι στον εαυτό μου
πατάω τον εγωισμό μου
και με τα δάχτυλα που τρέμουν
σου τηλεφωνώ…
Και δεν ρωτάω πως
και δεν ρωτάω τι
δε σε ρωτώ που
ούτε και γιατί
Αδυναμία ήταν, μονάχα της στιγμής
δεν θα σε ξαναπάρω
αντίο, με συγχωρείς
|
Sfíngo tin kardiá mu
skupízo ta dákriá mu
mazevo ta prágmatá mu
anigo tin pórta ke apochoró.
Ke den rotáo pos
ke den rotáo ti
de se rotó pu
ute ke giatí
De thélo na mátho, de thélo na mu pis
Se dískoli thési, de thélo na vrethis.
Pái téliose, pái téliose
chióni i agápi ítan ke éliose
Pnígo ton thimó mu
klinome ston eaftó mu
patáo ton egismó mu
ke me ta dáchtila pu trémun
su tilefonó…
Ke den rotáo pos
ke den rotáo ti
de se rotó pu
ute ke giatí
Adinamía ítan, monácha tis stigmís
den tha se ksanapáro
antío, me sigchoris
|
