Παιδί της νύχτας που γυρίζεις και που πας;
στην σκοτεινή και τη μεγάλη πολιτεία
κλειστά τις πόρτες συναντάς όπου χτυπάς
δίνεις αγάπη, για να βρεις αχαριστία
Παιδί της νύχτας
που `χεις μέσα σου καρδιά
μοιάζεις πουλί
που `χει χαθεί μες στον νοτιά
Παιδί της νύχτας σαν το κρίνο το χλωμό
είσαι γερμένος στο σπασμένο τ’ ανθογυάλι
κρύβεις στα χείλια της ψυχής τον στεναγμό
και στην ματιά σου κάποια πίκρα σου μεγάλη
|
Pedí tis níchtas pu girízis ke pu pas;
stin skotiní ke ti megáli politia
klistá tis pórtes sinantás ópu chtipás
dínis agápi, gia na vris acharistía
Pedí tis níchtas
pu `chis mésa su kardiá
miázis pulí
pu `chi chathi mes ston notiá
Pedí tis níchtas san to kríno to chlomó
ise germénos sto spasméno t’ anthogiáli
krívis sta chilia tis psichís ton stenagmó
ke stin matiá su kápia píkra su megáli
|