|
Μ’ ένοχο βλέμμα κοιτάς στο ρολόι
και πίσω σου κλείνεις την πόρτα μας σιγά.
Με πλήξη βλέπεις πως σε περιμένω
με φώτα σβησμένα κι ας είναι αργά…
Πάλι ξημερώματα
στα δικά μας στρώματα
γύρισες κι ας ήσουνα σε άλλα λίγο πριν.
Πάλι ξημερώματα
μα αλλού τ’ αρώματα
ήρθες και μ’ έφτασες πάλι στο αμήν…
Σχεδόν ξημερώνει κι εσύ σαν τον κλέφτη
την πόρτα ανοίγεις να μην ακουστείς.
Μα εγώ περιμένω εδώ στο σκοτάδι…
Ποια δικαιολογία πάλι θα μου βρεις;
|
M’ énocho vlémma kitás sto rolói
ke píso su klinis tin pórta mas sigá.
Me plíksi vlépis pos se periméno
me fóta svisména ki as ine argá…
Páli ksimerómata
sta diká mas strómata
girises ki as ísuna se álla lígo prin.
Páli ksimerómata
ma allu t’ arómata
írthes ke m’ éftases páli sto amín…
Schedón ksimeróni ki esí san ton kléfti
tin pórta anigis na min akustis.
Ma egó periméno edó sto skotádi…
Pia dikeologia páli tha mu vris;
|
