|
Πίστεψα πως έφυγες και άλλαξε η ζωή μου
μαύρη πέτρα θα ‘ριχνα για πάντα στα παλιά
μα οι αναμνήσεις σου με δένουν και με λύνουν
και σε φέρνουν στο μυαλό ακόμα μια βραδιά
Πάλι τα κατάφερες να ξενυχτώ για χάρη σου
πάλι το ξημέρωμα μονάχο θα με βρει
τελικά να μου ‘λειπε εσύ και η αγάπη σου
και μαζί και χώρια σου είμαι καταστροφή
Νόμιζα πως έφυγες κι εγώ θα ηρεμήσω
θα γυρίσω στον παλιό καλό μου εαυτό
μα κάτι βράδια σαν κι αυτό με φέρνουν πάλι πίσω
νιώθω πως μου κυβερνάς ακόμα το μυαλό
Πάλι τα κατάφερες να ξενυχτώ για χάρη σου
πάλι το ξημέρωμα μονάχο θα με βρει
τελικά να μου ‘λειπε εσύ και η αγάπη σου
και μαζί και χώρια σου είμαι καταστροφή
|
Pístepsa pos éfiges ke állakse i zoí mu
mavri pétra tha ‘richna gia pánta sta paliá
ma i anamnísis su me dénun ke me línun
ke se férnun sto mialó akóma mia vradiá
Páli ta katáferes na ksenichtó gia chári su
páli to ksiméroma monácho tha me vri
teliká na mu ‘lipe esí ke i agápi su
ke mazí ke chória su ime katastrofí
Nómiza pos éfiges ki egó tha iremíso
tha giríso ston palió kaló mu eaftó
ma káti vrádia san ki aftó me férnun páli píso
niótho pos mu kivernás akóma to mialó
Páli ta katáferes na ksenichtó gia chári su
páli to ksiméroma monácho tha me vri
teliká na mu ‘lipe esí ke i agápi su
ke mazí ke chória su ime katastrofí
|
