Είναι πρωί αρχίζει η νέα μέρα
και κάτι στον αέρα μυρίζει σαν βροχή
είμαι εκεί κάτω απ’ το μαξιλάρι
ποια σκέψη θα μου πάρει του ύπνου το νησί
Κάθε μέρα που ξυπνάω φτιάχνω μέσα μου ένα κόσμο
και μ’αυτόν πάω όπου πάω χώρο για ν’αντέξω δώσ’ μου
είμαι εγώ και ένα αγόρι που είμαι πάλι εγώ αλλά τότε
πώς με σπρώχνει λέει προχώρα πίσω δεν μπορείς να πας
Βράδυ ξανά κι η νύχτα με τρομάζει
ανόητο φαντάζει που ήρθα ως εδώ
κάτι θα βρω το δράκο να νικήσω
μπορεί να ξενυχτήσω να μην κοιμηθώ
Κάθε μέρα που ξυπνάω φτιάχνω μέσα μου ένα κόσμο
και μ’αυτόν πάω όπου πάω χώρο για ν’αντέξω δώσ’ μου
είμαι εγώ και ένα αγόρι που είμαι πάλι εγώ αλλά τότε
πώς με σπρώχνει λέει προχώρα πίσω δεν μπορείς να πας
|
Ine pri archízi i néa méra
ke káti ston aéra mirízi san vrochí
ime eki káto ap’ to maksilári
pia sképsi tha mu pári tu ípnu to nisí
Káthe méra pu ksipnáo ftiáchno mésa mu éna kósmo
ke m’aftón páo ópu páo chóro gia n’antékso dós’ mu
ime egó ke éna agóri pu ime páli egó allá tóte
pós me spróchni léi prochóra píso den boris na pas
Orádi ksaná ki i níchta me tromázi
anóito fantázi pu írtha os edó
káti tha vro to dráko na nikíso
bori na ksenichtíso na min kimithó
Káthe méra pu ksipnáo ftiáchno mésa mu éna kósmo
ke m’aftón páo ópu páo chóro gia n’antékso dós’ mu
ime egó ke éna agóri pu ime páli egó allá tóte
pós me spróchni léi prochóra píso den boris na pas
|