Το κάπου που το όρισες εδώ,
το κάποτε που έχει γίνει τώρα,
σε γύρευα στον δρόμο τον σωστό,
σε βρήκα στη μεγάλη κατηφόρα.
Αγάπη στο ποτέ, στο πουθενά
που φτιάχνεις με σπιρτόξυλα παλάτι,
ο έρωτας αγέρας που περνά
κι ανάβει πυρκαγιά από τη στάχτη.
Παλίρροια τα πάθη μας παλιά
μια είμαι στον βυθό και μια στην ξέρα,
γοργόνα που μου πήρες τα φιλιά
και έγινες πουλί την άλλη μέρα.
Στο σώμα σου ξανά θα γεννηθώ
και απ’ την αρχή τα όνειρα θα κάνω,
αν ήτανε μισός ν’ αναστηθώ
καλύτερα για πάντα να πεθάνω.
|
To kápu pu to órises edó,
to kápote pu échi gini tóra,
se gireva ston drómo ton sostó,
se vríka sti megáli katifóra.
Agápi sto poté, sto puthená
pu ftiáchnis me spirtóksila paláti,
o érotas agéras pu perná
ki anávi pirkagiá apó ti stáchti.
Palírria ta páthi mas paliá
mia ime ston vithó ke mia stin kséra,
gorgóna pu mu píres ta filiá
ke égines pulí tin álli méra.
Sto sóma su ksaná tha gennithó
ke ap’ tin archí ta ónira tha káno,
an ítane misós n’ anastithó
kalítera gia pánta na petháno.
|