Τα θλιμμένα σου μάτια φοβούνται πολύ
και τα χείλη σου τρέμουν σε κάθε φιλί
Λες κι η πίκρα έχει μείνει εδώ από καιρό
πίστεψέ με πως έχω περάσει από δω
Πάμε ψυχή μου
Δώσ’ τα ψυχή μου
Όλοι έχουμε μάθει
μ’ ένα αγκάθι
να ζούμε κρυμμένο βαθιά
Πάμε καρδιά μου
είσαι η γιατρειά μου
όλα στα δίνω
και τι θ’ απογίνω
δε μ’ αφορά
Φέρνει πάντα βροχή το πρωί ο ουρανός
μόλις λίγο ξεχνάμε πως μοιάζει το φως
Έλα αγάπη μου τίποτα μη μου ορκιστείς
και πού ξέρεις
μπορεί να διαφέρουμε εμείς
|
Ta thlimména su mátia fovunte polí
ke ta chili su trémun se káthe filí
Les ki i píkra échi mini edó apó keró
pístepsé me pos écho perási apó do
Páme psichí mu
Dós’ ta psichí mu
Όli échume máthi
m’ éna agkáthi
na zume krimméno vathiá
Páme kardiá mu
ise i giatriá mu
óla sta díno
ke ti th’ apogino
de m’ aforá
Férni pánta vrochí to pri o uranós
mólis lígo ksechnáme pos miázi to fos
Έla agápi mu típota mi mu orkistis
ke pu kséris
bori na diaférume emis
|