Είσαι εσύ,
όλα γύρω μου είσαι εσύ
φύγε από κοντά μου
Κι ως το πρωί
να `χεις φύγει ως το πρωί
απ’ τα όνειρά μου
Και δε θ’ αφήσω
θα εξαφανίσω ό,τι είναι εδώ
Που σε θυμίζει
και μου γκρεμίζει τον εγωισμό
Μα όσο κι αν θέλω τελικά
να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου
και μπροστά μου να μη σε ξαναδώ
Κι αν δραπετεύω μακριά
και από τον εαυτό μου
καταφέρνεις πάντα να είσαι εδώ
Στα σκοτεινά
στριμωγμένη σε μια γωνιά
δεν περνούν οι ώρες
Σκέψεις, το λες
παρασύρουν όσο κι αν θες
πιο κοντά στις φλόγες
Μα δε θ’ αντέξω
θα καταστρέψω ό,τι είναι εδώ
Που σε θυμίζει
και που ορίζει να σ’ αγαπώ
|
Ise esí,
óla giro mu ise esí
fíge apó kontá mu
Ki os to pri
na `chis fígi os to pri
ap’ ta ónirá mu
Ke de th’ afíso
tha eksafaníso ó,ti ine edó
Pu se thimízi
ke mu gkremízi ton egismó
Ma óso ki an thélo teliká
na se vgálo ap’ to mialó mu
ke brostá mu na mi se ksanadó
Ki an drapetevo makriá
ke apó ton eaftó mu
kataférnis pánta na ise edó
Sta skotiná
strimogméni se mia goniá
den pernun i óres
Sképsis, to les
parasírun óso ki an thes
pio kontá stis flóges
Ma de th’ antékso
tha katastrépso ó,ti ine edó
Pu se thimízi
ke pu orízi na s’ agapó
|