Της θάλασσας ανθίσαν τα λουλούδια
στις αμμουδιές χορεύουν γύρω απ’ τις φωτιές
η νοσταλγία να γεννά Πορτογαλέζικα τραγούδια
το κύμα σπάει και φεύγει κι είναι όλα όπως χθες
Κι ένας αλήτης ουρανός πάνω απ’ τη Λισαβόνα
γκρίζος βαθύς και σκοτεινός κάνει την άνοιξη χειμώνα.
Έλα ουρανέ μου σκοτεινέ
και τη φωνή μου λύσε
να σκορπιστεί σ’ όλη τη γη
κι όλο τον κόσμο μιαν αυγή
στην αγκαλιά μου κλείσε.
Τα χρόνια μου κυλάνε με το κλάμα
εσύ κεντάς στα μπράτσα δράκους και σπαθιά
Πάου Αρμπέλο τώρα ζω μήπως και γίνει ένα θαύμα
που θα σε φέρει πίσω από πέλαγα βαθιά.
|
Tis thálassas anthísan ta luludia
stis ammudiés chorevun giro ap’ tis fotiés
i nostalgia na genná Portogalézika tragudia
to kíma spái ke fevgi ki ine óla ópos chthes
Ki énas alítis uranós páno ap’ ti Lisavóna
gkrízos vathís ke skotinós káni tin ániksi chimóna.
Έla urané mu skotiné
ke ti foní mu líse
na skorpisti s’ óli ti gi
ki ólo ton kósmo mian avgí
stin agkaliá mu klise.
Ta chrónia mu kiláne me to kláma
esí kentás sta brátsa drákus ke spathiá
Páu Arbélo tóra zo mípos ke gini éna thafma
pu tha se féri píso apó pélaga vathiá.
|