Φως, μου άναψε ένα φως
Κι εσύ ο ουρανός κατέληξες γκρεμός
Πως δεν το ‘δα απ’ την αρχή
Πως ήσουνα πληγή, μια ψεύτικη στιγμή
Με όση δύναμη μου έμεινε σηκώνομαι
Δε θα πέσω πια μπροστά σου
Πάρ’ τα και φύγε από ‘δω
Όνειρα, γέλια, στιγμές κι ευτυχία
Πάρ’ τα και φύγε από ‘δω
Ψέματα, χάδια, φιλιά, προδοσία
Δεν έχω άλλη ψυχή, δεν έχω άλλη αντοχή
Τα ‘χασα όλα εδώ
Σήκω και φύγε πριν γίνει κακό
Πάρ’ τα και φύγε από ‘δω
Πως παλεύεται η ζωή
Που διέλυσες εσύ χωρίς μια ενοχή
Πως στα ερείπια να βρω
Τον άλλο μου εαυτό αυτό το δυνατό
Με όση δύναμη μου έμεινε σηκώνομαι
Δε θα πέσω πια μπροστά σου
|
Fos, mu ánapse éna fos
Ki esí o uranós katélikses gkremós
Pos den to ‘da ap’ tin archí
Pos ísuna pligí, mia pseftiki stigmí
Me ósi dínami mu émine sikónome
De tha péso pia brostá su
Pár’ ta ke fíge apó ‘do
Όnira, gélia, stigmés ki eftichía
Pár’ ta ke fíge apó ‘do
Psémata, chádia, filiá, prodosía
Den écho álli psichí, den écho álli antochí
Ta ‘chasa óla edó
Síko ke fíge prin gini kakó
Pár’ ta ke fíge apó ‘do
Pos palevete i zoí
Pu diélises esí chorís mia enochí
Pos sta eripia na vro
Ton állo mu eaftó aftó to dinató
Me ósi dínami mu émine sikónome
De tha péso pia brostá su
|