|
Για πάντα έχεις φύγει
και λέω παραμύθια
μην τύχει και ξυπνήσει η συνήθεια
Ανάβεις το τσιγάρο
περνάς μέσ’ απ’ τον τοίχο
σε ψάχνω στου σπιτιού τον κάθε ήχο
Ξέρω πως δε θα γυρίσεις
κι όμως έχω παραισθήσεις
ναι
Παραισθήσεις πως υπάρχεις στη ζωή μου
πως τα βράδια μου μιλάς και με φιλάς
Παραισθήσεις πως τρελαίνεσαι μαζί μου
παραισθήσεις πως ακόμα μ’ αγαπάς
Για πάντα σ’ έχω χάσει
σαν σπάνιο δαχτυλίδι
μα νιώθω ότι λείπεις σε ταξίδι
Προβάλει η μορφή σου
σε μήκη και σε πλάτη
νομίζω πως κοιμάσαι στο κρεβάτι
Παραισθήσεις πως υπάρχεις στη ζωή μου
πως τα βράδια μου μιλάς και με φιλάς
Παραισθήσεις πως τρελαίνεσαι μαζί μου
παραισθήσεις πως ακόμα μ’ αγαπάς
|
Gia pánta échis fígi
ke léo paramíthia
min tíchi ke ksipnísi i siníthia
Anávis to tsigáro
pernás més’ ap’ ton ticho
se psáchno stu spitiu ton káthe ícho
Kséro pos de tha girísis
ki ómos écho paresthísis
ne
Paresthísis pos ipárchis sti zoí mu
pos ta vrádia mu milás ke me filás
Paresthísis pos trelenese mazí mu
paresthísis pos akóma m’ agapás
Gia pánta s’ écho chási
san spánio dachtilídi
ma niótho óti lipis se taksídi
Prováli i morfí su
se míki ke se pláti
nomízo pos kimáse sto kreváti
Paresthísis pos ipárchis sti zoí mu
pos ta vrádia mu milás ke me filás
Paresthísis pos trelenese mazí mu
paresthísis pos akóma m’ agapás
|
