Παρακάλα να πεθάνω | Parakála na petháno

Τον εαυτό μου πρώτα από όλα
Έχω δεμένο στο σχοινί
Κι αν ήρθε η ώρα, πυροβόλα
‘Η άσ’ το για αύριο, το πρωί

Ασ’ το για αύριο, το πρωί

Παρακάλα να πεθάνω
Να μη δω ότι σε χάνω
Το κακό μου σου ζητάω για καλό

Παρακάλα να μη ζήσω
Το πρωί να μην ξυπνήσω
Παρακάλα μόνο, σε παρακαλώ

Το κακό μου σου ζητάω για καλό

Τον εαυτό μου, σημαδεύω
Κάθε φορά, που σ’ απειλώ
Να τρελαθώ, αφού κοντεύω
Πριν πεις αντίο, οριστικό

Μια χάρη μόνο σου ζητώ

Παρακάλα να πεθάνω
Να μη δω, ότι σε χάνω
Το κακό μου σου ζητάω για καλό

Παρακάλα να μη ζήσω
Το πρωί να μην ξυπνήσω
Παρακάλα, μόνο, σε παρακαλώ

Το κακό μου σου ζητάω για καλό

Τον εαυτό σου, πρώτα πρώτα
Να τον προσέχεις, θα χαρώ
Πριν κλείσεις πίσω σου, την πόρτα
Μόνο μια χάρη σου ζητώ

Μια χάρη μόνο σου ζητώ

Ton eaftó mu próta apó óla
Έcho deméno sto schiní
Ki an írthe i óra, pirovóla
‘I ás’ to gia avrio, to pri

As’ to gia avrio, to pri

Parakála na petháno
Na mi do óti se cháno
To kakó mu su zitáo gia kaló

Parakála na mi zíso
To pri na min ksipníso
Parakála móno, se parakaló

To kakó mu su zitáo gia kaló

Ton eaftó mu, simadevo
Káthe forá, pu s’ apiló
Na trelathó, afu kontevo
Prin pis antío, oristikó

Mia chári móno su zitó

Parakála na petháno
Na mi do, óti se cháno
To kakó mu su zitáo gia kaló

Parakála na mi zíso
To pri na min ksipníso
Parakála, móno, se parakaló

To kakó mu su zitáo gia kaló

Ton eaftó su, próta próta
Na ton proséchis, tha charó
Prin klisis píso su, tin pórta
Móno mia chári su zitó

Mia chári móno su zitó