Μέσα στου νου μου τις στοές
το σήμερα γίνεται χθες
καθώς βολτάρω απ’ τις εννιά
στην παιδική μου γειτονιά.
Πέρασ’ απόψε από ‘δω
μια καλησπέρα να σας πω
κι απ’ τις κουβέντες σας να βγω
στων ημερών μας τον αφρό.
Γεια σας παιδιά, γεια σας παιδιά
την ίδια θέλουμ’ αγκαλιά.
Σαλπάρουμε μες στη νυχτιά
για της αγάπης τα νησιά
μα θα βρεθούμε την αυγή
στο πεζοδρόμιο ναυαγοί.
Και ξανανοίγουμε πανιά
κόντρα στον άστατο καιρό
που μας ορίζει μυστικά
σαν τραπουλόχαρτα ταρό.
Γεια σας παιδιά, γεια σας παιδιά
την ίδια θέλουμ’ αγκαλιά.
|
Mésa stu nu mu tis stoés
to símera ginete chthes
kathós voltáro ap’ tis enniá
stin pedikí mu gitoniá.
Péras’ apópse apó ‘do
mia kalispéra na sas po
ki ap’ tis kuvéntes sas na vgo
ston imerón mas ton afró.
Gia sas pediá, gia sas pediá
tin ídia thélum’ agkaliá.
Salpárume mes sti nichtiá
gia tis agápis ta nisiá
ma tha vrethume tin avgí
sto pezodrómio nafagi.
Ke ksananigume paniá
kóntra ston ástato keró
pu mas orízi mistiká
san trapulócharta taró.
Gia sas pediá, gia sas pediá
tin ídia thélum’ agkaliá.
|