Σαν πύργος χάρτινος το σώμα μου κατέρευσε,
όσα μου έλεγε γι’ αγάπη, όλα τ’ αναίρεσε,
η αδιαφορία της με σκότωσε, με πέθανε,
και η φυγή της άλλον άνθρωπο με έκανε,
γιατί, γιατί, γιατί το έκανε.
Παραλίγο να πάρω τους δρόμους,
παραβάτης να γίνω στους νόμους,
παραλίγο αλήτης να γίνω,
μα προτίμησα έτσι να μείνω.
Κοντά της πίστευα πως βρήκα τον παράδεισο,
το φέρσιμό της με κατέβασε στην άβυσσο,
πολύ μου στοίχισε ο τρόπος που μου φέρθηκε,
την αγαπούσα σαν τρελός μα παραφέρθηκε,
γιατί, γιατί έτσι μου φέρθηκε.
Παραλίγο να πάρω τους δρόμους,
παραβάτης να γίνω στους νόμους,
παραλίγο αλήτης να γίνω,
μα προτίμησα έτσι να μείνω.
|
San pírgos chártinos to sóma mu katérefse,
ósa mu élege gi’ agápi, óla t’ anerese,
i adiaforía tis me skótose, me péthane,
ke i figí tis állon ánthropo me ékane,
giatí, giatí, giatí to ékane.
Paralígo na páro tus drómus,
paravátis na gino stus nómus,
paralígo alítis na gino,
ma protímisa étsi na mino.
Kontá tis písteva pos vríka ton parádiso,
to férsimó tis me katévase stin ávisso,
polí mu stichise o trópos pu mu férthike,
tin agapusa san trelós ma paraférthike,
giatí, giatí étsi mu férthike.
Paralígo na páro tus drómus,
paravátis na gino stus nómus,
paralígo alítis na gino,
ma protímisa étsi na mino.
|