Έφτασε η ώρα να μου πεις για πάντα αντίο
με αφήνεις φεύγοντας με φοβισμένα βήματα
πάγωσε η καρδιά μου ξαφνικά και νιώθει κρύα
γεμάτη απαγορευμένα πάλι συναισθήματα
Παράλληλες ζωές θα ζούμε τώρα και οι δυο
και σ’ άλλα σώματα τις νύχτες θα πονάμε
σκοτώσαμε μια αγάπη δυνατή σ’ ένα λεπτό
και σαν δυο ξένοι στη ζωή θα προχωράμε
Στάθηκες για λίγο να με δεις προτού να φύγεις
κι ο πόνος μέσα μου σαν μια κραυγή σου φώναζε
μείνε λίγο ακόμη κι ότι νιώθεις μην το κρύβεις
μα χάθηκε στο δρόμο η αγάπη μας σε τρόμαζε
Παράλληλες ζωές θα ζούμε τώρα και οι δυο
και σ’ άλλα σώματα τις νύχτες θα πονάμε
σκοτώσαμε μια αγάπη δυνατή σ’ ένα λεπτό
και σαν δυο ξένοι στη ζωή θα προχωράμε
|
Έftase i óra na mu pis gia pánta antío
me afínis fevgontas me fovisména vímata
págose i kardiá mu ksafniká ke nióthi kría
gemáti apagorevména páli sinesthímata
Parálliles zoés tha zume tóra ke i dio
ke s’ álla sómata tis níchtes tha ponáme
skotósame mia agápi dinatí s’ éna leptó
ke san dio kséni sti zoí tha prochoráme
Státhikes gia lígo na me dis protu na fígis
ki o pónos mésa mu san mia kravgí su fónaze
mine lígo akómi ki óti nióthis min to krívis
ma cháthike sto drómo i agápi mas se trómaze
Parálliles zoés tha zume tóra ke i dio
ke s’ álla sómata tis níchtes tha ponáme
skotósame mia agápi dinatí s’ éna leptó
ke san dio kséni sti zoí tha prochoráme
|